Sınıf mücadelesi her alanda zorluklarla örülmüş ve bu zorluklara karşı devrimci irade ve direnişlerle doldurulmuştur. Mücadele tarihimizin zorlu ve bir o kadar direngen alanlarından olan zindanlarda düşmanı yenme perspektifi de zindan direnişlerinin mayası olmuş-olmaktadır.
Faşizm her alanda top yekün saldırılarını sürdürdüğü gibi zindanlar üzerinde de özel savaş konseptiyle birlikte tutsakları baskı altına alma ve sindirme politikasını devam ettirmektedir. Faşizm in saldırıları kendi sınıf kimliğine uygun olarak sürdüğü gibi devrimci tutsakların da direnişe geçmesi kendi devrimci sınıf kimliğiyle doğrudan bağlantılıdır. “TC” devleti genetik kodlarına uygun olarak kuruluşundan günümüze kadar hapishaneleri ‘irade kırma’, ‘sindirme’, ‘teslim alma’ alanları olarak kullanmıştır. Envai çeşit işkence yöntemleri ve tecrit gibi baskı araçlarını her dönem kullanmıştır. Buna karşılık ise teslim olmayan devrimci geleneğin ardılları da ölüm oruçlarından, açlık grevlerine kadar zindan koşullarında teslim olmamanın ve aktif direnişin parçası olmuşlardır.
Düşmanı kendi evinde yenme iradesi göstererek mücadele eden tutsaklarımız devrimci mücadelenin onuru olmuş ve olmaya devam etmektedir. Düşmana verilecek bir parça tavizin zindanda büyük bir işkence ve baskıya yol açtığı tecrübesi sabit bir durum olmuştur. Ve geleneğimizin tarihinden de öğrendiğimiz gibi her direniş bir sınıf savaşımı cephesi olmuştur. Bu bilinç ve kararlıkla Uyarı açlık grevi başlatan MKP dava tutsakları da sınıf mücadelesinin en önemli mevzilerinden birisi olan zindanlarda kavganın farklı yol ve yöntemleriyle düşman karşısında dik bir duruş göstermiş ve hapishane geleneğini sürdürmüş-sürdürmektedir.
En uzun tecrit politikasının uygulandığı İmralı Hapishanesinden tüm coğrafyada ki zindanlarda tecrit uygulanmaktadır. En insani hakkı olan aile ve avukatıyla görüşmesi bile engellenen devrimci-demokrat tutsaklar mücadelenin en zorlu koşullarını omuzlamaktadır. Pişmanlık dayatmaları, hasta tutsakların tedavilerinin engellenmesi, tutsakların ve tutsak yakınlarının çıplak arama işkencesine maruz bırakılması, infaz yakmalar vb gibi tüm bu faşist baskılar halkımızı ve devrimci tutsakları baskı altında tutmanın birer aracıdır. Özellikle son yıllarda süresi dolan tutsaklara dahi pişmanlık dayatılmakta ve infazları yakılmaktadır. Buna karşı ömrünün büyük bir kısmını zindanda geçiren ve devrimci irade gösteren tutsaklar faşizmin karşısında boyun eğmemiştir.
Tüm bu baskı ve zulüm karşısında Uyarı Açlık Grevi başlatan Maoist Komünist Parti (MKP) dava tutsakları onurlu direnişleriyle zindanları parçalama perspektifini açığa çıkartmıştır.
Zindanlarda uygulanan tüm baskı ve işkenceye karşı olduğu gibi açlık grevi ve ölüm orucu direnişlerinde de zindan dışında kalan mücadele alanları önemli bir yer tutmaktadır. Bu tür zindan direnişlerinin tüm yükü tutsaklara bırakılmamalı ve dışarıda etkin bir mücadele örülerek tutsaklara ses olunmalıdır. Birçok devrimci örgüt ve Kürt Ulusal Hareketi zindanlarda direnişi örgütlerken dışarıda da aynı birlik ruhuyla hareket etme kabiliyetini kazanmalıdır. Her alanda olduğu gibi zindanlar noktasında da birlikte mücadele etmek bizlere olduğu gibi zindan da ki yoldaşlarımıza da güç katacağından şüphemiz olmamalıdır.
Kaypakkaya geleneği kuruluş gününden başlayarak tüm hayatı boyunca zindan direnişlerinde büyük bir tecrübe ve örnek bir tarihe sahip olmuştur. İbrahim yoldaşla başlayan “düşman zindanda yenilmez sanma sakın” bilinci her zaman zindanlarda bizlere yol göstermiştir. Geleneğimizin zindan direnişlerinin simgeleri olan Mehmet Zeki, Selahattin Doğan, Süleyman Cihan, Hasan Hakkı Erdoğan, Yeter Güzel, Aysel Koç ve ismini sayamadığımız ölümsüzlerimizin mücadele geleneğini sürdüren açlık grevini sahiplenmek tüm alanlarda tutsakların sesi olabilme görevi hepimizin omuzlarında durmaktadır. Bu bilinçle harekete geçmek ve zindanların sesi olmak için mücadelenin her alanında kavga bayrağımızı yükseltelim!
