İHD İstanbul Şubesi Şırnak’ta 28 Aralık 2011’de TSK’ya bağlı savaş uçaklarının bombardımanı sonucu 19’u çocuk 34 sivilin katledildiği Roboski Katliamı’nın 9’uncu yıl dönümü vesilesiyle basın açıklaması düzenledi
“9 yıl önce gerçekleştirilen Roboski Katliamı’nın yıl dönümündeyiz. 9 yıl önce bugün; Roboski’de, 19’u çocuk 34 sivil insan, evlerinin geçimini sağlamak için mecbur bırakıldıkları sınır ötesi ticari faaliyetten dönerlerken, TSK’ya ait savaş uçakları tarafından katırları ile birlikte katledildiler.” bilgilerinin verildiği basın açıklamasının tamamı şöyle;
Roboski, Gülyazı ve çevre köylerde yaşayanların arazileri, akrabaları sınırın öte yanında olduğundan sınır boyundaki hareketliliğe alışık, doğa şartları ve güvenlik uygulamaları nedeniyle ekonomik gelirden yoksun kalan köylülerin sınır ötesine giderek ihtiyaç maddeleri getirdiklerini bilen ve o güne kadar bu faaliyeti zaman zaman zorlaştırmakla yetinmiş ancak tamamen engellememiş askeri yetkililer; aldıkları emirle sınırda güvenlik önemlerini artırarak, dönüş yolundaki köylüleri sınırda beklemeye mecbur bırakmış, beklemekte olan köylüler savaş uçaklarından atılan bombalarla bir saat içinde iki kez bombalanarak katledilmişlerdi. Ölen ve yaralanan köylülere yardım gitmesi ve olayın kamuoyunda duyurulması da engellenerek katliam büyütülmüştü ayrıca.
Üzerinden geçen 9 yıl’a rağmen; Ne,”emri ben verdim” diyen dönemin başbakanı, ne göz göre göre insanların üzerine bomba yağdıran pilotlar, ne amirleri, yargı önüne çıkartılmadı. Gülyazı Cumhuriyetsavcılığı tarafından başlatılan ve Diyarbakır Savcılığına nakledilen soruşturma dosyası görevsizlik kararı verilerek Genel Kurmay Başkanlığı Askeri Savcılığı’na gönderildi ve 2014 tarihinde takipsizlik kararı verilerek dosya kapatıldı. Roboski katliamında yaşamını yitirenlerin yakınları ve katliamda yaralananlar tarafından bu karara yapılan itiraz da reddedilince dosya Anayasa Mahkemesi’ne taşındı. Ancak bu adalet taleplerine Anayasa mahkemesi de 24 Şubat 2015 tarihinde eksik evrak gerekçesi ile ret kararı verdi. 22 Ağustos 2016 tarihinde 281 bireysel başvuru ile katliam bu kere Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi’ne taşındı. Ancak Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi de başvuruların yaşam hakkı ihlaline, dahası bir katliama ilişkin olduğunu göz ardı ederek, Anayasa Mahkemesine kimi belgelerin geç sunulmuş olmasını gerekçe yaparak başvurular hakkında 2018 Mayıs’ında kabul edilemezlik kararı verdi. Böylece, bir katliamın üzeri hem de el birliği yapılarak, cezasızlık zırhıyla örtüldü.
Ülkede yaşayan herkesin can güvenliğinden sorumlu olan devlet, 34 insanın; Salih Ürek, Bedran Encü, Adem Ant, Erkan Encü, Şivan Encü, Muhammed Encü, Bilal Encü, Aslan Encü, Mehmet Ali Tosun, Savaş Encü, Orhan Encü, Nadir Alma, Celal Encü, Fadil Encü, Mahsun Encü, Şervan Encü, Yüksel Ürek, Cemal Encü, Cihan Encü, Vedat Encü, Serhat Encü, Salih Encü, Özcan Uysal, Hüseyin Encü, Nevzat Encü, Hamza Encü, Selim Encü, Zeydan Encü, Seyithan Encü, Hüsnü Encü, Selahattin Encü, Osman Kaplan, Abdulselam Encü, Şerafettin Encü’nün canını aldı ama hesap vermekten kaçtı. Adaleti sağlaması gereken yargı ise hesap sormadı, cezasızlık zırhını güçlendirdi.
Roboskili aileler acılarına tutunup adalet ararken, kan parası verilerek susturulmak istendiler. Acılarını kan parası ile değişmeyen ve adalet aramaya devam eden Roboski’liler sistematik saldırıların, baskıların hedefi haline getirildiler.
29 Mayıs 2016 tarihinde bir kez daha vuruldu Roboskililer. Önceki ile aynı yer ve aynı saatte, 40 kişilik bir gurup Gülyazı alay komutanlığından atılan havan topları ile vuruldu bu kez. Bu saldırıda Vedat Encü ve Yılmaz Encü can verdi, 3 kişi de yaralandı. Roboski ve Gülyazılı’lılar; korucu olmayı reddettikleri ve adalet arayışında ısrar ettikleri için bir kez daha cezalandırılmışlardı.
Devletin tutumu ilkiyle aynıydı; önce, ailelere kan parası teklif edildi, adalet arayışında ısrar ettiklerinde de baskılar art arda geldi. Katilleri yargı önüne çıkarmak için uğraşan insan hakları savunucusu ve Diyarbakır Baro Başkanı Tahir Elçi 28 Kasım 2015 tarihinde öldürüldü. Ama adalet arayışı durdurulamadı.
Adalet; faillerin ve sorumluların, devletin hangi makamında bürokrasinin neresinde olurlarsa olsunlar cezasızlık zırhı ile korunup kollanmadan yargılanması ve cezalandırılmasını gerektirir. Ve adalet ancak hakikatin üzerine inşa edilebilir. Faillerin ve sorumluların yargılanmadığı, hakikatlerin gizlendiği, karanlıkta kaldığı bir yerde adaletten söz edilemez.
