Gazetemizin yazarlarından şair, yazar, ressam Muzaffer Oruçoğlu’nun yayımlanmamış resimlerini birkaç bölümden oluşacak şekilde sizlerle paylaşıyoruz!
Yayımlanmamış resimlerinden dokuzuncusu “Deniz Gezmiş’in Filistin’den Dönüşü”
Oruçoğlu’nun resimle ilgili düştüğü not;
Deniz Gezmiş’in Filistin’e Gidişi
1967’de Che’nin Bolivya’da vuruluşu, Vietnam’daki Ted Saldırıları ve 68 Hareketi, Deniz’in okuldan tamamen ayrılarak, bir gerilla savaşı için hazırlanma düşüncesinin ortaya çıkmasına yol açtı. 15-20 kişi ile dağa çıkmak için askeri eğitim ve silahlanma gibi iki temel şartın yerine getirilmesi gerekiyordu. Askeri eğitim, ülkenin dağlık veya ormanlık bir yerinde verilebilir miydi? Ülkü Ocaklarına bağlı yüz kişilik bir güç, Alparslan Türkeş’in emriyle, 14 Temmuz 1968’de, İzmir’in Gümüldere’sinde kurulan bir kampta askeri eğitime başlamıştı. Bu kamp, Demirel hükümetinin bilgisi dahilinde kurulmuştu ve devlet tarafından finanse ediliyor, emekli subaylar tarafından da eğitiliyordu. Dönem, dünyanın gerilla savaşına sahne olduğu bir dönemdi. ABD’nin Panama’da kurduğu anti gerilla üssünde eğitilen unsurlar dünyanın dört bir yanına dağılarak bu tip kampların kurulmasına ön ayak oluyorlardı.
Deniz, gizlilik şartlarına uyulması durumunda askeri eğitim yapılabileceği kanısındaydı. Bunun için Bolu ormanlarını seçti. Ön yoklama için arkadaşlarıyla birlikte Bolu’ya gitti. Mevsim ayarlamasında aceleci davranmış, gidişi kışa denk getirmişti. Yoğun kar vardı. Gereken ilişki kurulamamış, bölgede kitle temelinin olmadığı da ortaya çıkmıştı. Bunun yanında ne eğitmen ne de silah vardı.
1969’a gelindiğinde, Suriyeli Süleyman’ın da telkiniyle eğitim görebileceği en yakın yerin Filistin olduğuna karar verdi. Orada hem eğitmenler hem de her türlü silah vardı. 69’un ortalarında, içlerinde Cihan Alptekin ile Yusuf Küpeli’nin de olduğu bir grup arkadaşıyla birlikte, Gaziantep üzerinden doğruca Suriye’ye girdi. Aramalar ve tutuklamalarla geçen zorlu bir yolculuktan sonra, Filistin Demokratik Halk Kurtuluş Cephesi’nin başkanı Naif Havetme ile görüştü, askeri eğitime başladı.
Deniz’in geçişinden iki yıl sonra yani 1971’de de ben gittim Filistin Demokratik Halk kurtuluş cephesine. 1971’de, Suruç ve Halfeti üzerinden yapılan geçişler benim sorumluluğum altında oluyordu. Mayın tarlası içinden geçen patikayı izliyorduk. Patikaya, peş peşe dizilen köylülerle birlikte giriyor ve tam giriş noktasında bekleyen askerlere yirmi liramızı veriyorduk. Onlar kazandıkça bizim geçişlerimiz kolaylaşıyordu. Askerler, topladıkları paraları karakol komutanına teslim ediyorlardı. Parası olmayanların köstekli saatini veya beraberinde götürdüğü iki koyundan birini de alabiliyorlardı. Güzel günlerdi. Hayvanların melediği, ay ışığının sınırdaki dikenli teller ile asker namlularında tüm cömertliği ile gülümsediği pervasız, firari günlerdi.
Deniz Gezmiş’in Filistin’den Dönüşü
