Yadigar Aygün/ İstanbul
Polonez fabrikasında ağır çalışma koşullarına karşı, sefalet ücretine karşı, baskı ve mobbinge karşı Tekgıda-İş Sendikası’na üye oldukları için 147 işçi işten atıldı. Polonez fabrikasında çalışan kadın işçiler, asgari ücretten daha düşük ücrete çalıştırıldılar. Kadın emeği yok sayıldı. Kadın işçiler, hakaret, baskı ve mobbinge maruz kaldı. Polonez işçileri direndiği için polis işkencesine, polis şiddetine maruz bırakıldı. Ters kelepçe ile gözaltına alındı. Polonez işçilerinin direnişi 65 gündür tüm saldırı ve engellemelere rağmen devam ediyor. Polonez direnişinin bir kadın direnişi olduğunu belirten işten çıkarılan Polonez işçisi kadınlar ile çalışma koşullarını, yaşadıkları hak gasplarını ve taleplerini konuştuk.
‘Asgari ücretten daha az ücret aldım’
5 yıl Polonez fabrikasında çalışan Naziye, asgari ücret 17 bin 2 TL olmasına rağmen asgari ücretten daha az ücret aldığını ve sürekli maaşlarından kesinti yapıldığını vurguladı. Polonez fabrikadında kadın işçilere hakaret, baskı ve mobbing uygulandığının alını çizen Naziye, “Polonez fabrikadında çok soğuk hava şartlarında çalışıyorduk. ‘Beğenmiyorsanız çıkın gidin, malak mısınız, dağdan mı indiniz’ diyerek bizlere hakaret ediyorlardı. Pazar mesailerimiz zorunduydu. Pazar günü mesaiye gitmediğimizde herkesin içinde hakarete maruz kalıyorduk. Rencide ediliyorduk. Asgari ücret 17 bin TL olmasına rağmen çoğu zaman 15 bin TL-16 bin TL rakamlarında ücretim yatıyordu. Bunu sorduğumuzda, ‘Biz değil devlet kesinti yapıyor’ diyorlardı. Maaşımıza zam istedik. Zam vermedikleri için Tekgıda-İş Sendikası’na üye olmak istedik. Sendikaya üye olduğumuz için 147 kişi KOD-46 ile işten çıkarıldık” dedi.
‘Polisler, türbanlarımızı açmaya çalışıyorlar’
Naziye, haklarını alana kadar mücadele edeceklerine dikkati çekti. Naziye, yaşadıkları polis işkencesini şu sözler ile anlattı; “Geçtiğimiz hafta hiçbir uyarı yapılmadan çevik kuvvet bize saldırdı. Kolumu büktüler. Demirleri tuttum beni götürmesinler diye, beni sürükleyerek, ters kelepçe gözaltı aracına attılar. Kollarım morardı. Polisler, türbanlarımızı açmaya çalışıyorlar. Türbanlarımızı çektiler. Onlar utansın. Türbanımı sökse de ben utanmam. Bize saldıran polisler hakkında suç duyurusunda bulunduk. Bir Ürdünlü fabrikatör için bizi çok eziyorlar. İşçilere değil patrona sahip çıkıyorlar. 65 gündür Anayasal haklarımız için mücadele ediyoruz. 90 günde sürse, daha fazla da sürse, mücadele etmeye ve direnmeye devam edeceğim. Dirençliyiz, dirençli olacağız”
İş kazaları gizleniyordu
15 yıldır Polonez fabrikasında çalışan Emine Güner de ağır ve kötü koşullarda çalıştırıldıklarına dikkati çekti. Güner, “Uzun saatler çalışıyorduk. Gece vardiyasında iş kazası geçirsek evde görünüyorduk. İş kazası olunca ‘evde yaptık’ deyin diye bizi tembihliyorlardı. İş kazaları gizleniyordu. Lavaboya gittiğimizde biraz geciksek, ‘Malak gibi yatıyorsunuz, kaç saattir gelmediniz’ diye bize hakaret ediyorlardı. Regl iznimiz yoktu. Yaşadığımız sorunları bireysel olarak anlattığımızda, bir hak talep ettiğimizde kabul görülmüyordu. Yaşadığımız sorunlara karşı sendikalı olmak istedik. Bu yüzden işten çıkarıldık. Durumumuzu görüyorsunuz, sokaklardayız. Bir hak arayışına girdik. Direnmeye devam edeceğiz. Haklıyız, kazanacağız” diye konuştu.
‘Herkesten destek bekliyoruz’
İşten çıkarılan Senem Gündüz ise, tüm herkesten destek ve dayanışma beklediklerini şu sözler ile vuguladı; “Mecbur mesaiye kalıyorduk. Uzun saat çalışıyorduk. Eve gittiğmizde evdeki işleri yapamıyorduk. TV izlemeye bile vaktimiz yoktu. Çok çalıştığımız halde ‘çalışmadınız’ diyorlardı. Polonez fabrikasında 8 yıl çalıştım. Geçim sıkıtısı yaşıyorduk. Ay sonu hep kredi kartlarımıza yükleniyorduk. Çalışıyorduk ama hiç dinlenmiyorduk. Biz Anayasal haklarımızı aramaya çıktık. Biz tüm kadınlardan, kadın örgütlerinden, herkesten destek bekliyoruz. Sonuna kadar mücadele edeceğiz. Polonez ürünlerini boykot edelim” dedi.
‘Fabrikada kadın olarak yok sayılıyorduk’
4 yıldır Polonez fabrikasında çalışan Figen Bora da, kadın emeğinin yok sayıldığını belirtti. Bora, “Çalışma şartlarımız çok zordu. Büyük makinalarda çalışıyorduk. Kaza riski yüzde 90’na kadar çıkıyordu. Bu zorluklar ile çalışmamıza rağmen ne saygı ne de bir hoşgörü vardı. Cenazeye gitmemize bile izin vermiyorlardı. Fabrikada kadın olarak yok sayılıyorduk. Polenez direnişi bir kadın direnişi. Tüm kadınlardan destek bekliyoruz” diye belirtti.
