Zapatista Ulusal Kurtuluş Ordusu (EZLN), pandemi sürecine, erkek şiddetine, kapitalist sömürü ve doğanın talanı ve yıkımı gibi geniş kapsamlı konulara değinen bir mektup paylaştı.
Gezegenin her köşesinde direnen tüm dürüst insanlara hitap ettiklerini ve “Nisan 2021’de Avrupa’ya gidiyoruz” denilerek sınırların dışına çıkacaklarını ve beş kıtaya da gideceklerini dile getirilen mektupta “yaşam ve yaşam mücadelesi bireysel bir konu değil, kolektif bir meseledir. Şimdi bunun ulusal bir sorun değil, küresel bir sorun olduğunu görüyoruz” ifadeleri ile küresel çapta yaşanan krizin mahiyeti ve mücadele vurgusu yapıldı.
Gazete Fersude’nin, loveandragemedia.org’tan aktardığı habere göre, Zapatistaların altı başlıkta kaleme aldığı mektubun tam metni şu şekilde:
“Maya kökenli, Zapatista kökenli halklar olarak size selamlar gönderiyoruz ve gördüklerimiz, duyduklarımız, hissettiklerimiz hakkında kolektif düşüncelerimizi paylaşmak istiyoruz.
Direniş ve isyan ağlarına, Gezegenin her köşesinde direnen tüm dürüst insanlara:
Kız kardeşler, erkek kardeşler:
Maya kökenli, Zapatista kökenli halklar olarak size selamlar gönderiyoruz ve gördüklerimiz, duyduklarımız, hissettiklerimiz hakkında kolektif düşüncelerimizi paylaşmak istiyoruz.
Birincisi: Hasta bir dünyayı görüyoruz ve duyuyoruz. Birbirinden uzaklaşmış, milyarlarca insana bölünmüş, bireysel hayatta kalma çabalarında ikiye katlanmış, ancak kar etmek için her şeyi yapacak bir sistemin baskısı altında yaşayan bir dünya…
Sistemin bu iğrençliği “ilerleme” ve “modernite” nin aptalca savunması, kendi suç gerçekliğinin duvarına çarpıyor: Kadın cinayetinin rengi veya milliyeti yoktur; bu küreseldir. Birinin cildinin rengi, ırkı, kültürü veya inançları nedeniyle zulüm görmesi, ortadan kaybolması veya öldürülmesi saçma ve mantıksızsa, o zaman bir kadın olmanın ölüme gerekçe olması ya da marjinalleşmenin hayata eşdeğer olması inanılmaz bir şeydir.
Kadınların öldürülmesinin suç mantığı öngörülebilir bir şekilde (taciz, fiziksel şiddet, sakatlanma ve cinayet) tırmanıyor ve yapısal cezasızlıkla destekleniyor (“hak etti”, “dövmeleri vardı”, “o saatte ne yapıyordu?”, “böyle giyinmiş, ne bekliyordu?”). Erken çocukluktan yaşlılığa kadar farklı coğrafyalarda, sosyal sınıflarda, ırklarda ve yaşlarda kadınlara yönelik şiddet devam etmekte. Cinsiyet sabittir. Sistem, bu gerçekliğin “gelişimi” ve “ilerlemesi ” ile nasıl el ele gittiğini açıklayamaz. “Çirkin” istatistikler her şeyi söylüyor: bir toplum ne kadar “gelişmiş” olursa, kadınlara yönelik şiddet kurbanlarının sayısı o kadar yüksek olur.
“Medeniyet “, halklara şöyle diyor:” azgelişmişliğinizin kanıtı, düşük kadın hakları oranınızda belirgindir. İşte, mega projeleriniz, trenleriniz, termoelektrik santralleriniz, madenleriniz, barajlarınız, alışveriş merkezleriniz, ev elektroniği mağazalarınız. Tüketmeyi öğrenin. Bizim gibi olun. Sunduğumuz bu “ilerici” yardımın borcunu ödemek için, topraklarınız, sularınız, kültürleriniz ve haysiyetiniz yeterli olmayacak!”
İkincisi: Ciddi şekilde yaralanan bir doğa gördük ve duyduk ve yine de acı içinde insanlığı en kötüsünün henüz gelmediği konusunda uyarıyoruz. Her “doğal” felaket bir önceki felaketi unutturur.
Ölüm ve yıkım artık sınırlar, gümrükler ve uluslararası anlaşmalar ile sınırlı değil. Dünyanın herhangi bir köşesindeki yıkımın tüm gezegen üzerinde etkileri vardır.
Üçüncüsü: Sözde ulus devletlerin duvarları içinde güçlü bir geri çekilmeyi görüyoruz ve duyuyoruz. Geriye doğru bu imkânsız sıçramada, faşist milliyetçiliği, gülünç şovenizmi ve anlamsız saçmalıkların sağır edici akışını yeniden canlandırıyorlar. Milliyetleri ve ırkları ölüm ve yıkımla empoze edilecek üstünlüklere dönüştüren sahte, boş, aldatıcı tarihlerle beslenen ve yaklaşan savaşlar hakkında alarm veriyoruz. Anlaşmazlıklar, gerçek patronun, sahibin, yöneticinin her yerde aynı olduğu ve paradan başka bir milliyete sahip olmadığı gerçeğini gizleyerek çeşitli ülkelerde ortaya çıkıyor. Bu arada, uluslararası örgütler çürüyor.
Eğer öyleyse.
Savaşlardan önce gelen karanlık ve karışıklıkta, yaratıcılık, zekâ ve rasyonelliğin izlerinin her taraftan saldırıya uğradığını, zulüm gördüğünü ve kuşatıldığını duyuyoruz ve görüyoruz. Sadece fiziksel değil, aynı zamanda eşsiz insan evrenselliğimizin neslinin tükenmesini de içeren bir ölüm ekiyorlar, yetiştiriyorlar ve hasat ediyorlar. Entelektüel moda veya sözde bilimler olarak gizlenmiş yeni ezoterik akımlar, yeniden yaratılıyor. Sanat ve bilim siyasi partizanlığa tabi olarak üretiliyor.
Dördüncüsü: Covid-19 salgını sadece insanların savunmasızlığını değil, aynı zamanda ulusal hükümetlerin ve sözde muhalefet gruplarının açgözlülüğünü ve aptallığını da gösterdi. En temel sağduyu önlemleri, pandeminin kısa bir süre içinde yok olacağı yargısıyla insan hayatı ile kumar oynandı. Salgının zaman çizelgesi genişledikçe, rakamlar trajedilerin yerini almaya başladı. Ölüm, hangi takımın veya ulusun daha iyi ya da daha kötü olduğuna karar vermek için gülünç milliyetçiliğin karanlık bir yarışmasında günlük skandalların ve açıklamaların gürültüsü arasında kaybolan bir istatistik haline geldi.
Şimdilik şunu söyleyebiliriz ki yaşam, vücudumuzdaki titreşimde… Yaklaşımımız, tehdidi bireysel bir sorun olarak algılamak değil, bir topluluk olarak karşı koymak. Zapatista halkları olarak işte buradayız, direniyoruz, yaşıyoruz ve mücadele ediyoruz.
Büyük sermaye, tüm dünyada insanları tüketici olarak rollerine devam etmek için sokaklara geri getirmeyi amaçlıyor. Sermayeyi ilgilendiren şey, piyasanın sorunları, emtia tüketiminin oranıdır.
Sokaklara geri dönmeliyiz, evet,
Ama mücadele etmek için.
Daha önce de söylediğimiz gibi, yaşam ve yaşam mücadelesi bireysel bir konu değil, kolektif bir meseledir. Şimdi bunun ulusal bir sorun değil, küresel bir sorun olduğunu görüyoruz.
Beşincisi: Sistemin çöküşe doğru yürüyüşünü takip etmeyi reddeden direnişleri ve isyanları da duyduk ve gördük. Ölümcül ilerleme treni, uçurumun kenarına doğru kusursuz bir kibirle ilerliyor. Aslında treni sürdüklerine inananlar, rayların hapishanesinde uçuruma doğru giden sistemin başka bir parçası olduklarını unuturlar.
Neo-liberaller ve neo-muhafazakârlar arasında bölünmüş olan bu dünyanın yıkımına neden olan, bizden alınanları hatırlayan direnişler ve isyanlardır. Bu direnişler ve isyanlar, her biri kendi yoluna, zamanına ve coğrafyasına göre, sınırlarla korunan, bayraklar ve farklı diller giymiş çeşitli ulusal hükümetlere olan inançla çözümlerin bulunamayacağını anlıyor.
Bunlar bize, Zapatistalara, çözümlerin hükümet salonlarında veya büyük şirketlerin ofislerinde değil, dünyanın bodrumlarında ve köşelerinde bulunabileceğini öğreten direnişler ve isyanlardır.
Bunlar, yukarıdakiler köprüleri yok ederse ve sınırları mühürlerse, o zaman birbirimizi bulmak için nehirlerde ve okyanuslarda gezinmek zorunda kalacağımızı gösteren direnişler ve isyanlardır.
Bu direnişle ve isyanlar bize, eğer varsa, tedavinin küresel olduğunu gösteriyorlar; toprağın rengi, okyanuslar ve gökyüzü, tepeler ve vadiler içinde yaşamın renkleri ve sesleri var.
Tüm bunları ve daha fazlasını gördük ve duyduk. Kendimizi, ne olduğumuzu gördük ve duyduk: sayılmayan bir sayı. Çünkü hayat sayılmaz, satmaz, haber yapmaz, istatistiklere girmez, anketlerde rekabet etmez, sosyal medyada takipçileri yoktur, yanıt vermez, siyasi sermayeyi, parti sadakatini veya trend skandalını temsil etmez.
Küçük bir grup yerli halk, yaşıyor, yani mücadele ediyor mu?
Çünkü yaşadığımız ortaya çıktı. Paramiliterlere, pandemilere, mega projelere, yalanlara, iftiralara ve unutulmaya rağmen yaşıyoruz.
Mücadele etmeye devam ediyoruz ve yaşam devam ediyor. Bu yıllar boyunca kendi ülkemizde ve dünyada insanların kardeşçe kucaklaşmasını düşündük. Burada hayat direniyorsa ve hatta her şeye rağmen gelişiyorsa, mesafelere, bürokrasiye, sınırlara ve dil ve kültür farklılıklarına meydan okuyan tüm insanlar sayesinde olduğunu biliyoruz. Onlara teşekkür etmek istiyoruz: erkekler, kadınlar ve diğerleri -ama her şeyden önce- takvimlere ve coğrafyalara bizimle birlikte olmak için karşı koyan ve mağlup eden kadınlar.
Güneydoğu Meksika’nın dağlarında, dünyadaki tüm dünyalar kalplerimizde bir dinleyici buldu. Onların sözleri ve eylemleri, öncüllerimizin mücadelelerinin devamı olan direnişimizi ve isyanımızı besledi.
Sanat ve bilim yolunda yürüyen insanlar, uzaktan bile olsa bizi kucaklamak ve teşvik etmek için bir yol buldular.
Bunlar kalbimizdeki düşüncelerdir ve bizler şu anda Zapatistalara coğrafi olarak yakın ve uzak olanlar için bu dünyaların kulağına, sözüne ve varlığına karşılık vermenin zamanının geldiğini düşünüyoruz.
Altıncısı: Biz karar verdik:
Kalplerimizin tekrar dans etmesini ve seslerin ve ritimlerin alçakgönüllülüğüyle dolmasının zamanı geldi.
2021 yılı, Dünya’nın Renginin Yürüyüşünden bu yana geçen 20. yılı işaret ediyor. Şimdi, 20 yıl sonra, gezegene kalbimizde tuttuğumuz dünyada herkese yer olduğunu söylemek için bir kez daha yelken açacağız ve yolculuğa çıkacağız. Bu yolculuk, yeni ve mutlu bir dünyayı ancak hepimiz onu inşa etmek için mücadele edersek mümkün olacağı basit gerçeğinden dolayıdır.
Zapatista delegasyonları esas olarak kadınlar tarafından oluşturulacak. Sadece daha önceki uluslararası toplantılarda aldıkları kucaklamaya karşılık vermek istedikleri için değil, aynı zamanda Zapatista erkeklerine bizim olduğumuz şey olduğumuzu ve olmadığımız şey olmadığımızı açıkça ortaya koymak için. Onlar için ve onlarla birlikte.
Sanatı ve bilimleri ufku olarak tutanların çabası, yolculuğumuza uzaktan eşlik etmeye; bilimde ve sanatta sadece insanlığın hayatta kalma olasılığının değil, aynı zamanda yeni bir dünyanın doğuşunun da yattığı fikrini yaymamıza yardımcı olmaya davet ediyoruz.
Nisan 2021’de Avrupa’ya gidiyoruz.
Tarih ve saat? Henüz bilmiyoruz.
Bu bizim sözümüz.
Güçlü trenler karşısında, kanolarımız,
Termoelektrik santraller karşısında, Zapatista kadınları tüm dünyada mücadele eden kadınları küçük ışıklarımız,
Duvarlar ve sınırlar karşısında, kolektif dayanışmamız,
Büyük sermaye karşısında, ortak bir mısır tarlası,
Biz Zapatistalar, direniş ve isyan virüsünün taşıyıcılarıyız.
Bu nedenle, beş kıtaya gideceğiz.
Gezegenin yıkımı karşısında, sabahın erken saatlerinde bir dağ yelken açıyor.
Meksika Güneydoğu dağlarından
Tüm Zapatista kadınları, erkekleri ve diğerleri adına,
Subcomandante Insurgente Moisés ( Komutan Yardımcısı Asi Musa)
Meksika, Ekim 2020.”
